Alışmayalım... Alışamayalım...

Bir kadın öldü...

Bir çocuk sonrasında...

Bir anne daha vuruldu, çocuklarının feryadı arasında...

Sıradanlaştı sonrasında bu haberler....

Öyle ki, her gün yenileri eklendi vahşete...
Önemini kaybetti sonrasında cinayetlerin yitip giden canların...

Sadece vahşetin boyutu sorgulanır oldu...

Alıştık, alıştırıldık...

Yavaş yavaş değişmeye başladık... Başlangıcı yavaş sonrası hızlı gelişti...

Şehit haberlerine dayanamaz yüreğimiz yanar...

İçten içe kavruluyoruz ama maalesef bu konuda da alışmışlığa doğru itildik..

2 gazete fazla satmak uğruna baldırı çıplakların sayfasında altta bir kutucukta yer buluyorsa şehit haberi bu utancı hepimizin yaşaması lazım...

Maalesef alıştırılıyoruz, yavaş yavaş...

Hala düğünlerde kaza kurşunu can alıyorsa...

Yorgun mermi ile bebek arabasındaki bebek can veriyorsa...

Yol vermedin kavgasında silahlar konuşuyorsa...

İstek parça için bir masuma kıyılıyorsa...

3 yaşındaki çocuğun cesedi derin dondurucuda bulunuyorsa...

Çöp ev içinde aç susuz bir çocuk ölüme terk ediliyorsa...

Depremzedelere ulaşması gereken yardım çadırları çalınıp değerinin 2-3 katına satılıyorsa...

Sokaktaki can dostlara işkence edilip uzuvları kesiliyorsa...

Ve her gün her saniye daha da ölüyorsa insanlık...

Alışmayalım bu hayata alıştırmayalım kendimizi böylesi pervasızlığa...

Nefes almak bile zor geliyor insan gibi kalabilene...

Ve ne mutlu ki iyi ki varlar o nefes almakta zorluk çeken kirlenmeden kalabilen İNSANLAR...