Işık ve Sevgiyle

Ne yazılabilir ki?
Kardeşim Onur Genç aradı, acı haberi verdi...
Duyduğumda Binay Kazan'ı aradım, onun da haberi yoktu...
Ağabeyini arayıp öğrenecek ve beni arayacaktı...
Acı haberi aldı, muhtemelen başka bir ruh haline gitti...
O ara eski tiyatro yıllarından, Kemal Burhan Şahin yazdı, whatsapp'dan...
Dakikalar içinde zaten, haber sitelerine düştü acı haber...
Onun şarkılarıyla büyüdük gençlik yıllarımızda...
İçten, doğal...
Yıllar yılı ürettiklerini bizimle paylaşmadı...
O dönemde iletişime geçtim, yazdım yazdım...
90'lı yılların son dönemi...
Ve... 
Kısa sürede dönüş yaptı...
Telefon etti, o dönem gazetede telefonu açan arkadaşım Ömer Ercan, öyle heyecanlanmıştı ki...
Yine kısa bir süre sonra, faksla yazdıklarını geçti...
***
Onun müzikleriyle büyüdüğümüz için; o müziklerdeki yolculuğu hissettiğim için, 90'lı yıllarda tiyatro çalışmalarında kullanırdım...
Alıp götüren bir yanı vardı...
Bir çalışma bitiminde, bir kardeşim yanıma geldi, 'Dayımın müzikleri' dedi...
Sonra 'dayısının' müziklerinin derinliğini konuşur olduk...
Tiyatroda batınca...
Yeniden DHA'da gazeteciliğe dönünce...
Gel çalış dedim...
Baştan ağabey ben ne anlarım modunda...
Araştırıyorsun, sorguluyorsun, gözlemliyorsun, tiyatro gibi düşün, yaparsın dedim...
Koşa koşa geldi...
Ve adım adım mesleğinde başarısını taçlandırdı...
Televizyon programları yapmaya başladık...
Program sonrası, gelir değerlendirme yapardık...
Hastalandı...
Düzeldi...
Ziyaretime geldi, 'iyiyim' dedi...
Yeniden durumu ağırlaştı...
Babasını aradım, dua ediyoruz dediği anda yıkıldım...
Kim mi?
Alican Tarakçıoğlu...
***
Ve dün de dayısının acı haberi bir kez daha yıktı, iki yıkımı da hatırlattı, yaşattı...
İlhan İrem'i anlatacak değilim, zaten onun eserlerini, Bursa buluşması tadını herkes hatırlıyor...
Şarkılarıyla büyüyen birkaç nesile, onu anlatmak gereksiz...
Yol gösterdi bize hep, besteleriyle, sözleriyle, yazılarıyla...
Sanırım bir bir eksilirken, yönümüzü de şaşırıyoruz...
Bu yazıya da bir nokta koymalı...
Ustanın deyimiyle, Işık ve sevgiyle...