‘Kadayıfın altı’

Yeniden Refah Partisi Genel Başkanı Dr. Fatih Erbakan’ın Bursa’da basınla tanışma toplantısı büyük bir katılımla gerçekleşti.

Sayın Erbakan’ın konuşmasını haberlerimizde bulabilirsiniz. Ben burada baba merhum Necmettin Erbakan’ın siyaset dünyamıza mal olan ‘  kadayıfın altı’ kelamının doğuşuna değineceğim.

Yıllar önce parlamento muhabirliğim döneminde Milli Selamet Partisi lideri Prof. Necmettin Erbakan’ı takip etmiştim. Tıpkı diğer liderler Süleyman Demirel ve Bülent Ecevit’i izlediğim gibi.

Bu kez baba merhum Erbakan’ın ardından siyasetçi oğlu karşımda idi.

Toplantının soru cevap kesiminde bunu bir anekdotla dile getirmek istedim.  Ancak vazgeçip köşemde yer vermeyi yeğledim.

***

1980’de  MSP lideri Erbakan, Demirel başkanlığındaki hükümeti “kerhen” desteklediğini söyleyince, “Neyi bekliyorsunuz” sorusuna “kadayıfın altının kızarmasını” cevabını verdi. Erbakan, “Kadayıfın altı kızarmadan bu hükümeti uzaklaştıracak olursanız, bu zihniyet milleti aldatmanın gene bir fırsatını bulacaktır. Onun için kadayıfın altının kızarmasını bekleyeceğiz” dedi.

Erbakan'ın kerhen desteklediği Demirel liderliğindeki Adalet Partisi hükümetinden desteğini çektiğini kamuoyuna açıklarken kullandığı  ‘kadayıfın altı’ kendisiyle özdeşleşen söz oldu.

Erbakan, 23 Nisan 1980’deki basın toplantısında da “18 Mayıs’a MSP il başkanları toplantısına kadar bekleyeceğiz. Kadayıfın altının kızarıp kızarmadığına bakacağız” diye konuştu. Erbakan, AK Parti’nin iktidardaki 5. yılını doldurduğu dönemde, ‘Kadayıfın altı kızarmayı bırakın yandı artık yandı’ ifadesini kullandı.

Dönemin Başbakanı Süleyman Demirel, Milli Selamet Partisi (MSP) Genel Başkanı Prof. Dr. Necmettin Erbakan’ı parlamentodaki odasında, Cumhurbaşkanlığı seçimi dolayısıyla ziyaret etti. TBMM Genel Kurulu’nda bir türlü sonuçlanmayan Cumhurbaşkanlığı seçimi turları dolayısıyla siyasi gerginlik yaşanıyordu.

Erbakan, ziyarette Demirel’e kadayıf ikram etti.  Oldukça mütevazı bir masa ve sandalye…

Milli Görüş Lideri bir elinde çatal, diğer elinde bıçak tepsideki kadayıfı keserek Başbakan Demirel’e ikram ediyordu.

Gülümseyerek, tebessümü yüzünden eksik etmeyerek…

Doğrusu siyasette hasret kaldık bu tür nezaketlere.

Bugün neden uzağız böylesi görüntülere!

Camii avlusunda dahi tokalaşmaktan kaçınmak, meydanlarda ağır ithamlarda bulunmak üzücü, yaralayıcı.

Geçmişte çok zor şartlarda bile yaşanan, yaşatılan siyasi nezaket, günümüzde neden yok?