Kalk bakalım kalkabilirsen…

Sayısız  bir gün geçirmekte olan bir yaşam döngüsü de olduğunuzu hissettiniz mi hiç?

Tarifi olmayan bir ifade  içerisinde sin ve anlatmak istediğin bir çok şey  var…

 Fakat beynin durmak üzere…

 ***

Nasıl ifade etmem gerekiyor?

Şimdi ne yapmalıyım.

Nasıl bir tavır içerisinde olmalıyım..

Nasıl bir yaklaşım sunmalıyım?

Hayata karşı dik…

Hiç birşey  olmamış

veya duymamış gibi

Nasıl davranmalıyım?

Alnına yazılan acımasız bir kadere

karşı nasıl güçlü olmalıyım?

Her zorluğa asıl göğüs germeliyim?

her kaybedişin karşısında

Nasıl ayakta  kalmalıyım?

***

Neden hala sınanma noktasındayım?

Bir türlü anlam veremiyorum.

Neden bu acımasız kaderimde

hep bir mücadelede savaşı içerisinde yim.

Şu koca dünyada bir ben mi FAZLAYIM..

Çevremdeki herkes 

her şey

her canlı

Bir huzuru

bir sükutu 

bir mutluluğu

neden bana bu kadar çok görüyor?

Hiçbir derdim yokmuş gibi…

Yaradan bir de  beni 

şimdi sevdiklerimle sınıyor..

benden onları tek tek alarak mı hizaya getiriyor?

***

Yetmedi mi?

daha hizaya gelemedim mi?

Sanki o acıyı tatmamıştım gibi …

bir daha tattırarak

hatırlatarak

beni eğitecek misin?

***

Vazgeçmek en kolayı! Peki, mücadele etmek çok mu zor?

Fakat artık ben yoruldum…

Bu mücadelenin savaşınıveremem ve de altından kalkamam…

Ve de bir zafer kazanamam…dersen

Olumluya odaklan, hiçbir şey o kadar da kötü değil!

Bizim insanımızın bir özelliği var; olumluları görmezden gelirken, olumsuzları abartır. Olumlu olanlar, güzel olanlar sanki zaten olması gereken şeylermiş gibi gelir. Ama ne zaman ki aksayan, kötü giden bir şeyler olsun, hemen onu eleştirmek zorunda olurlar. Birisi, başka birine bunları yaptığında yine bir noktada anlaşılabilir bir durum olabilir. Ama çoğu zaman, çoğu insan bunu kendine de yapıyor. Kendi hayatını değerlendirirken de olumlu olan şeyleri küçümsüyor ve görmezden geliyor. Ne zaman ki bir aksaklık olsun, kötü giden bir şey olsun, kendisini eleştirmeye başlıyor. Ama şunu unutma, kendini çok fazla eleştirirsen, içindeki o enerjiyi bitirirsin.

İçimizdeki o hayat enerjisi var ya, bizi koşturan, bizi hayata bağlayan enerji, sonsuz bir enerji değil. Bir noktada kişi, çok fazla eleştiriye maruz kaldığında, kendini çok sert eleştirdiğinde o enerji yavaş yavaş sönmeye başlıyor.

Böyle olunca da motivasyon ciddi anlamda düşüyor. Şöyle anlatalım; arada kendini değerlendir, hem de çok objektif değerlendirmeye çalış. Mesela ne yapıyorsun, olumsuzlukları nasıl ki çok net bir şekilde devleştirerek görüyorsun ya, olumluları da fark etmeye çalış.

Neredeydin, nereye geldin?

Yaptığın olumlu, önemli ilerlemeleri kayıt altına al ve de ki, ben buradaydım, şimdi ise buralara geldim. Mücadele yolunda güzel şeyler olduğunda kendini ödüllendirmeyi de unutma.

***

Emekler karşılıksız kalmaz!

Kendi deneyimlerinden yola çıkarak sana şunu kesinlikle söyleyebilirim ki; hiçbir mücadele, hiçbir emek karşılıksız kalmıyor. Başta çektiğin o zorluklar, verdiğin emek, döktüğün ter hiçbir zaman karşılıksız kalmıyor. Öyle bir an geliyor ki, “iyi ki koşturmuşum” diyorsun. Ben kendi hayatımda bunu deneyimledim, tecrübe ettim. Sana da o mücadele anında, bırakmanın eşiğine geldiğin anda, vazgeçme noktasına geldiğin anda filmi durdurup burada söylediklerimi hatırlamanı ve tekrar değerlendirmeni tavsiye ediyorum.

Bugünün sözü yok..