İkiyüzlünün dilinde tat, kalbinde ise fesat gizlidir

Özdemir Asaf'ın bu sözünden yola çıkarak,tek yüzle yetinmeyip kendine yeni yüzler edinenlerden bahsetmek istiyorum.

Bazı insanlarla yüzleşmek zordur, haksız çıkarsın.

Çünkü onların galip gelecekleri ikinci bir yüzleri daha vardır.

Şu dünyada ölüm var derler…

ama ikili oynamak tan vazgeçmezler.

Yaşadığımız çağ, bukalemun karakterli karaltıların; el üstünde tutulup iltifat gördükleri bir çağ haline geldiği söylense,

mübalağa olmasa gerek!...

Kişinin sahip olmadığı duygu,

düşünce erdem

ve değer

gibi özelliklere sahipmiş gibi davranması

veya sahip olduğunu iddia etmesidir…

iki yüzlük…

Öyle bir canız yanar ki,

bu karaltıların zafer kazanışı

O kalbinizin yerinden çıktığını,

zihninizin kayıp gittiğini 

an be an  yaşarsınız.

İşte o an der ki yüreğiniz

çığlıklarla "yandı canımın bağrı"...

Anlayacağınız şu ki 

bir Ankara bebesi olarak,

haksızlığa,

hele ki arsızlığa

asla ama asla  gelemiyorum.

Kısacası tahammül edemiyorum.

Derler ki…

İki sayı olarak 'Bir' den büyüktür.

İki insan, bir insanın kaldırdığı yükün iki katını kaldırabilir.

İki insanın birliği, gücü, sinerjisi, enerjisi ve çalışma gücü bir insanın iki katıdır.

Çoğalta bileceğimiz bu örneklerden yola çıkarak,

'İki olmanın hayrı, bir olmanın hayrını aşar' diyebiliriz.

'İki' nin 'Bir' den güçsüz,

çelimsiz, istenmeyen bir kelime olduğu tek yer ise, düşük ahlak seviyesini de anlatan

 'İki yüzlülük' tür.

İnançsızların ve eğitimsizlerin kolayca başvurdukları bir davranış biçimidir…

Fakat, eğitimli, tecrübeli zatlarda bu karaltının kimliğinde hareket ettiği bir gerçektir.

Oysaki bu tavır davranış… tüm etik kuralların, dinlerin ve genelde insanlığın benimsemediği, yasakladığı bir tutumdur.

Ve Kur’anı Kerimde onların yeri 'esfel-i safilindir' buna dini tabirle 'Münafık' denir, ȃhirette bunun yeri cehennemin en alt tabakasındadır.

Yani bu kısım kȃfirden daha kötü bir durumdadırlar.

 Dinimizin tabiriyle bu en kötü insandır. Yani: Kafirden daha kötüdür.

Çünkü bu kişi iki yüzlüdür, imansız olduğu halde başkasına kendini imanlı göstermeye çalışır.

Araştırmalarım da da bunun alameti üçtür: Söylediği zaman yalan söyler, sözünde durmama,ve emanete hıyanet yatar.

Münafık, fitne ve fesatla insanların arasını açmakla geçinir.

Münafık, ikiyüzlü yaşayandır; içi başka, dışı başkadır.

Münafığın sermayesi, iç ȃlemi gerçek dışı olmak demektir.

Zaman ilerledikçe iman zayıflıyor bu iman zafiyetinden gün geçtikçe münafıkların sayısı çoğalıyor.

Hatta çağdaş münafıklar, yüzsüzleşti.

Bu sebeple, rahmetli Mehmed Akif dedemiz şöyle der:“Ben, ikiyüzlülere çok kızıyordum ama şimdi çok yüzlüleri görünce, ikiyüzlülere kızgınlığım azaldı.”

Rahmetli, günümüzde bu tip münafikları görse idi herhalde çok yüzlülere de kızgınlığını azaltacaktı” fakat ben kızgınlığım azaltamıyorum…

Peygamberimiz aleyhissalatu vesselam da hadislerinde bahseder… "İnsanların en fenası; birine ayrı diğerine de ayrı görünen ikiyüzlü insanlardır" der.

Özetle, DİNİMİZDE İKİ YÜZLÜ OLANLAR EN KÖTÜ İNSANLARDIR .

Bu saydıklarımı da göz önüne alırsak, maalesef bugün iki yüzlü bir dünyada yaşıyoruz.

Maalesef  ki, bu kadar öfkemi  haykırsamda

bu  zatlardan  bir türlü kurtulamıyoruz.

Açıkçası, ne kadar ifşa etmeye çalışsam da,

ne kadar da gün yüzüne çıkarıp varlıklarını zihinlerde hatırlasam da…

yazımın başlangıcında belirttiğim gibi

el üstünde tutulup iltifat gördükleri takdirde bu zat lardan kurtulma şansımız yüzde  sıfır.

Bu da  benim boşa çene yorduğum manasına gelir.

Oysaki içi dışı bir olmak,

olduğu gibi görünmek kısaca tek yüzlü olmak, her zaman için iki yüzlülükten üstündür ve değerlidir.

İstenen ruh olgunluğu dur.

İnsani davranışlar, adalet kavramı, merhamet, hoşgörü ve sevgi olgunluğu ve medeniyeti yansıtır.

Evrensel değerleri içerir.

O'yüzden bu değerleri;

Adaletçi olmak

Tüm insanlara sevgi ve hoşgörü ile yaklaşmak

Barışcı ve merhametli olmak

Olduğu gibi görünmek, göründüğü gibi olmak

Kendi dışındakilerin sorunlarına saygılı ve yardımcı olmak

İnsanlığın ilerlemesi için yeni düşünceler üretmek

İnsanlığın birliği için çaba harcamak

Güzel ahlak sahibi olmak

Affetmeyi ve empati duymayı bilmek…

Bu saydıklarım  da bende var olduğuna göre onlarda olmadığına göre…

en değerli o'zaman ben oluyorum.

Onun için varsın şu an zafer kazandıklarını sansınlar ve eğri yolda yürümeye de devam etsinler.

Elbette  bir gün, yaptıklarının cezasını

bir şekilde çekerler.

Onun için, onlar gibi eğri yolda ilerlemekten  se,

düz, uzun, yorucu yoldan yürümeyi her zaman tercih ederim.

Sonuçta, elimden geleni yaptığım bilincinde olduğum için  toplum içinde başım dik, alnım açık, vicdanen de rahat olan yine ben oluyorum. Kaybettiğim bir şey yok yani :)

Kalbinizi sıklıkla sorgulayın ki içinde ikiyüzlülük, kin, kibir birikmesin.

Günün sözü de şuan 'Socrates'ten olsun,

 "Güç olan, ölümden kaçınmak değil kötülükten kaçınmaktır; çünkü kötülük ölümden daha hızlı koşar. "