Ne yazayım?

Mutluluğumu mu?

Mutsuzluğumu mu?

Umudumu mu?

Umutsuzluğumu mu ?

Zaferimi mi?

Kaybedişimi mi?

Dostluğumu mu?

Dostsuzluğumu mu?

Kabullenmeyi mi?

Kabullenmeyişi mi?

Yazayım?

Sürekli bana yaz… yaz… yaz deyip duruyorlar

İyi de ne yazayım?

İnsanın içinden her zaman yazı yazmak gelmez ki…

Gelmiyor da  işte!

Özellikle karamsarlığın hâkim olduğu bir dönemde

Eskiden içimdeki sıkıntıları, ruhumdaki korkuları, kalbimdeki kırıkları daha neler neleri  yazarak söker atardım.

Şimdi  ise, bu anları yazmak işkence gibi…

Hele hele sürekli övgüde ya da sövgü de yazmak…

Şuan bana göre hiç değil!!!

Körü körüne övmek,

körü körüne yermek,

nedense adet olmuş sanki...

Onun için şuan,

Sürç-i lisan ettiysem affola.

             ***

Ardına bakmadan yürü bu evrende derler…

ama!!!

ben ardıma bakmadan duramadığım için,

dönüp dolaşıp aynı noktada (derin bir nefes alıp ) belki de takılıp kalıyorum.

Ne ilerisi ne gerisi…

Boş bir yörüngede kaybolmuş

sönmüş bir yıldız gibi…

Burcumun temel özelliği imiş,

(terazi) bir anda aman boş ver deyip her şeyi,  herkesi bir çırpıda silip atmak…

Silip attığım doğrudur 

fakat iyiliği de, kötülüğü de hiç unutamadığım en doğrusudur.

O zaman da rahmetli üstadın söylediği gibi

İnişlerim, çıkışlarım

O kendimden kaçışlarım

Gidişlerim, dönüşlerim

İçimdeki sır

O kısır döngülerim

Şarkılarım, sancılarım

…, hüsranlarım

Dostluklarım, acılarım

İçtiğim su

O pusu duruşları…

'Fikret  Kızılok' beynimde çalar durur.

Sonra  yine birde bakmışım

aynı yerde kalmış bozuk plak gibi 

Neden, neden, neden…

Öf pöf…deyip

nedenlere başlar dururum.

Bütün hayatını geriye bakarak geçiremezsin deseler de

Galiba  huylu huyundan vazgeçmiyor… Kurt Cobain'in dediği gibi "Unutma, bu hayatta  solup gitmektense, yanmak  daha iyidir."

İşte o baktığım ardımda… koca  bir HİÇ bıraktığımı da görmüş olurum.

Evet  koca bir HİÇ…

Benim ardımda bıraktığım.

Günün sözü de bugün, #Remember Me'den "Parmak izlerimiz dokunduğumuz hayatlardan silinmez." olsun.