Yaşar Kemal Usta ile çeyrek asırlık anı

Müzisyen… Sanatçı… Bahtiyar Taş, nam-ı diğer BAHTİ BASS, büyük usta rahmetli Yaşar Kemal’le karşılaşınca, elini öpebildi mi?

Her anı, yaşantısının her bölümü anılarla yüklü bir isim Bahtiyar Taş… Ülkemizde ve yurt dışında sanatını icra ettiğinden, yaşadığı anılarda apayrı bir zenginlik yaratıyor…

Bugün yine bir anı, bu kez yaşandığı yer Antalya…

Hani derler ya anılar öncesi çok şey de yazıp, olaydan uzaklaşmamak lazım…

İşte Bahtiyar Taş ağabeyin bana aktarımı, Yaşar Kemal usta ile geçen anı…

Güzel insanlar… Güzelliklerle başbaşa bırakıyım sizleri…

Yıl 1995…

Çeyrek asırlık bir anı…

‘Antalya Falez Otel’de çalışıyoruz…

Yaşar Kemal usta, Zülfü Livaneli ile birlikte geldiler…

Yaşar ustayı restoran da gördüm…

Doğru yanına gittim…

Tabi ki heyecanlıyım, bir o kadar da mutlu…

“Ustam, şu elinin yazılarını çok okudum,,, Ver bir de öpimm” dedim…

Zülfü, “Şimdi nerden çıktı bu hıyar” gibi bakarken, Ustam ayağa kalktı;

“Ben seni gece bahçede çalarken gördüm. Sen de bana elini öptürürsen, ben de sana elimi veririm” dedi çocuksu bir gülücük arasında…

O an ki şaşkınlığımı ahlatacak kelime bulamam…

O şaşkınlık anımda Yaşar Kemal ustam, 2 boş sandalyeden birini çekti ve “Hadi al gel tabağını bizle ye, ödeşelim” dedi eski ahbap sevecenliğiyle…

Nasıl uçtum bilemezsiniz, hemen tabağımı alıp masaya geldim…

O arada Zülfü tüymüştü…

İki hafta kaldı usta otelde…

Her akşam sevgililer gibi buluşup, bahçede turladık…

Barda limonatamızı içtik…

Ve… Her akşam başbaşa akşam yemeği yedik…

Ne o, ‘Hangi müziği seversin’ diye sordu bana;

Ne de ben, ‘İnce Memed aslında hayalindeki sen misin’ diye sordum O’na…

Ne kitap imzaladı bana, ne de ben bizim kaseti (O yıllarda cd yoktu) ille de veriiiim diye tutturdum…

Çoook anlattık…

Sustuk…

Doğayı dinledik-izledik…

Düşüncelerden çiğköfte yaptık, insan sıcağına sarıp sarmalayıp yedik bol bol...